Τώρα που μ’ έχεις να με προσέχεις,
τώρα που μ’ έχεις να μ’ αγαπάς,
στους έρωτές σου κάνε νισάφι,
γιατ’ ότι λάμπει δεν ειν’ χρυσάφι.
Παλάτια εγώ δε σου ζητώ,
μα θέλω από σένα,
όπως κοιτάς τα μάτια σου,
να με κοιτάς και μένα.
Τόσες θυσίες για σένα κάνω,
μη με πικραίνεις, μη με πονάς,
γιατί αν φύγω από κοντά σου
τότε λαχτάρα και συμφορά σου.
Παλάτια εγώ δε σου ζητώ,
μα θέλω από σένα,
όπως κοιτάς τα μάτια σου,
να με κοιτάς και μένα.
Τώρα που μ’ έχεις να με προσέχεις,
τώρα που μ’ έχεις να μ’ αγαπάς,
τον θησαυρό σου μη τον πετάξεις,
γιατί μια μέρα πικρά θα κλάψεις.
Παλάτια εγώ δε σου ζητώ,
μα θέλω από σένα,
όπως κοιτάς τα μάτια σου,
να με κοιτάς και μένα.
|
Tóra pu m’ échis na me proséchis,
tóra pu m’ échis na m’ agapás,
stus érotés su káne nisáfi,
giat’ óti lábi den in’ chrisáfi.
Palátia egó de su zitó,
ma thélo apó séna,
ópos kitás ta mátia su,
na me kitás ke ména.
Tóses thisíes gia séna káno,
mi me pikrenis, mi me ponás,
giatí an fígo apó kontá su
tóte lachtára ke simforá su.
Palátia egó de su zitó,
ma thélo apó séna,
ópos kitás ta mátia su,
na me kitás ke ména.
Tóra pu m’ échis na me proséchis,
tóra pu m’ échis na m’ agapás,
ton thisavró su mi ton petáksis,
giatí mia méra pikrá tha klápsis.
Palátia egó de su zitó,
ma thélo apó séna,
ópos kitás ta mátia su,
na me kitás ke ména.
|