Αυτά τα μαύρα μάτια γιατί να τ’ αντικρίσω,
γιατί να τα γνωρίσω γιατί να τα ειδώ
τώρα απ’ τον έρωτά σου κι απ’ τη σκληρή καρδιά σου
έλεος σου γυρεύω, έλεος σου ζητώ.
Αχ Αθηναία μου γλυκιά
με τα τρελά σκερτσάκια
πάψε πλέον να `σαι κακιά
μ’ αυτά τα πεισματάκια.
Τα κόκκινά σου χείλη και τα γλυκά σου μάτια
με κάμνανε κομμάτια, τη δόλια μου καρδιά
π’ αυτό και υποφέρω κι από τον πόνο κλαίω
και μόνον από εσένα ζητώ παρηγοριά.
Αχ Αθηναία μου γλυκιά
πάψε αυτά που κάνεις
γιατί με τα ναζάκια σου
στον Άδη θα με βάλεις.
|
Aftá ta mavra mátia giatí na t’ antikríso,
giatí na ta gnoríso giatí na ta idó
tóra ap’ ton érotá su ki ap’ ti sklirí kardiá su
éleos su girevo, éleos su zitó.
Ach Athinea mu glikiá
me ta trelá skertsákia
pápse pléon na `se kakiá
m’ aftá ta pismatákia.
Ta kókkiná su chili ke ta gliká su mátia
me kámnane kommátia, ti dólia mu kardiá
p’ aftó ke ipoféro ki apó ton póno kleo
ke mónon apó eséna zitó parigoriá.
Ach Athinea mu glikiá
pápse aftá pu kánis
giatí me ta nazákia su
ston Άdi tha me vális.
|