Απελπισμένη αγάπη μου, σκληρά βασανισμένη,
αφού πια μας χωρίσανε, τι άλλο απομένει;
Χάθηκα, χάθηκα κι αλίμονο σε μένα,
γιατί να ζω στον κόσμο αυτό, αφού δεν έχω εσένα.
Τα νιάτα μου σου έδωσα, ψυχή, χαρά κι αγάπη
κι αιτία είναι και μ’ έκαψαν από της καρδιάς τα βάθη.
Χάθηκα, χάθηκα κι αλίμονο σε μένα,
γιατί να ζω στον κόσμο αυτό, αφού δεν έχω εσένα.
Απελπισμένη αγάπη μου, μεγάλο όνειρό μου
θα κλαίω γιατί τώρα πια δε θα ‘σαι στο πλευρό μου.
Χάθηκα, χάθηκα κι αλίμονο σε μένα,
γιατί να ζω στον κόσμο αυτό, αφού δεν έχω εσένα.
|
Apelpisméni agápi mu, sklirá vasanisméni,
afu pia mas chorísane, ti állo apoméni;
Cháthika, cháthika ki alímono se ména,
giatí na zo ston kósmo aftó, afu den écho eséna.
Ta niáta mu su édosa, psichí, chará ki agápi
ki etía ine ke m’ ékapsan apó tis kardiás ta váthi.
Cháthika, cháthika ki alímono se ména,
giatí na zo ston kósmo aftó, afu den écho eséna.
Apelpisméni agápi mu, megálo óniró mu
tha kleo giatí tóra pia de tha ‘se sto plevró mu.
Cháthika, cháthika ki alímono se ména,
giatí na zo ston kósmo aftó, afu den écho eséna.
|