|
Μέσα στη Χαλκοκονδύλη
φίλησα τα δυο σου χείλη,
και σβηστήκαν από μπρος μου
οι ζημιές αυτού του κόσμου,
και σβηστήκαν από μπρος μου
οι ζημιές αυτού του κόσμου.
Παίρνω κόλα και μελάνι
και γυρίζω στο σεργιάνι,
να μαζέψω τραγουδάκια
που να στάζουνε μεράκια,
να μαζέψω τραγουδάκια
που να στάζουνε μεράκια.
Στην παλιά Βουλή απ’ έξω
δυο στιχάκια θα σου πλέξω,
για τα μάτια σου που κλαίνε
και το λόγο δε μου λένε,
για τα μάτια σου που κλαίνε
και το λόγο δε μου λένε.
Στην πλατεία Εξαρχείων
βρέθηκα να είμαι μείον,
μου ξαφρίσαν οι διαβόλοι
τ’ αδειανό μου πορτοφόλι,
μου ξαφρίσαν οι διαβόλοι
τ’ αδειανό μου πορτοφόλι.
Ύστερα, στην Ιπποκράτους,
δύο όργανα του κράτους,
μου `βγαλαν την Παναγία
δίχως αφορμή κι αιτία,
μου `βγαλαν την Παναγία
δίχως αφορμή κι αιτία.
|
Mésa sti Chalkokondíli
fílisa ta dio su chili,
ke svistíkan apó bros mu
i zimiés aftu tu kósmu,
ke svistíkan apó bros mu
i zimiés aftu tu kósmu.
Perno kóla ke meláni
ke girízo sto sergiáni,
na mazépso tragudákia
pu na stázune merákia,
na mazépso tragudákia
pu na stázune merákia.
Stin paliá Oulí ap’ ékso
dio stichákia tha su plékso,
gia ta mátia su pu klene
ke to lógo de mu léne,
gia ta mátia su pu klene
ke to lógo de mu léne.
Stin platia Eksarchion
vréthika na ime mion,
mu ksafrísan i diavóli
t’ adianó mu portofóli,
mu ksafrísan i diavóli
t’ adianó mu portofóli.
Ύstera, stin Ippokrátus,
dío órgana tu krátus,
mu `vgalan tin Panagia
díchos aformí ki etía,
mu `vgalan tin Panagia
díchos aformí ki etía.
|
