Απόψε είναι σαν όνειρο το δείλι
απόψε η λαγκαδιά στα μάγια μένει.
Δεν βρέχει πια.Κι η κόρη αποσταμένη
στο μουσκεμένο ξάπλωσε τριφύλλι.
Σα δυο κεράσια χώρισαν τα χείλη
κι έτσι βαθιά, γιομάτα ως ανασαίνει,
στο στήθος της ανεβοκατεβαίνει
το πλέον αδρό τριαντάφυλλο τ’ Απρίλη.
Ξεφεύγουνε απ’ το σύννεφον αχτίδες
και κρύβονται στα μάτια της.Τη βρέχει
μια λεμονιά με δυο δροσοσταλίδες
Που στάθηκαν στο μάγουλο διαμάντια
και που θαρρείς το δάκρυ της πως τρέχει
καθώς χαμογελάει στον ήλιο αγνάντια
|
Apópse ine san óniro to dili
apópse i lagkadiá sta mágia méni.
Den vréchi pia.Ki i kóri apostaméni
sto muskeméno ksáplose trifílli.
Sa dio kerásia chórisan ta chili
ki étsi vathiá, giomáta os anaseni,
sto stíthos tis anevokateveni
to pléon adró triantáfillo t’ Apríli.
Ksefevgune ap’ to sínnefon achtídes
ke krívonte sta mátia tis.Ti vréchi
mia lemoniá me dio drosostalídes
Pu státhikan sto mágulo diamántia
ke pu tharris to dákri tis pos tréchi
kathós chamogelái ston ílio agnántia
|