|
Χάραξε κι ανθίσαν μάτια και πουλιά
Hλιοστάλαχτα φιλιά
Aκουμπούν στα ρόδα τα μισάνοιχτα
Των χειλιών σου μελανιά
Σιωπηλοί δραπέτες τ’άστρα της νυχτιάς
Και του ονείρου η ηδονή
Στ’ ουρανού τον κόρφο λούφαξαν κι ακούν
Μια μαινάδα προσευχή
Μια γιορτή στου πόθου σου την άβυσσο
Για σένα, φως μου, θ’ αρνηθώ
Και τον παράδεισο
Μερτικό ποτέ δε θέλησα μισό
Και μήλο σάπιο κι αδειανό
Φιδοπουκάμισο
Χάραξε και ρόδισαν τα πέλαγα
Και τ’ αλίμενα νησιά
Της αυγής το λάγνο καρδιοχτύπημα
Σε δυο βλέφαρα κλειστά
Σαν αφρός στο θαλασσοκυμάτισμα
Μα με πύρινα φτερά
Μοιάζεις αναδυομένη Παναγιά
Που ‘χει σάρκα και καρδιά
Μια γιορτή στου πόθου σου την άβυσσο
Για σένα, φως μου, θ’ αρνηθώ
Και τον παράδεισο
Μερτικό ποτέ δε θέλησα μισό
Και μήλο σάπιο κι αδειανό
Φιδοπουκάμισο
|
Chárakse ki anthísan mátia ke puliá
Hliostálachta filiá
Akubun sta róda ta misánichta
Ton chilión su melaniá
Siopili drapétes t’ástra tis nichtiás
Ke tu oniru i idoní
St’ uranu ton kórfo lufaksan ki akun
Mia menáda prosefchí
Mia giortí stu póthu su tin ávisso
Gia séna, fos mu, th’ arnithó
Ke ton parádiso
Mertikó poté de thélisa misó
Ke mílo sápio ki adianó
Fidopukámiso
Chárakse ke ródisan ta pélaga
Ke t’ alímena nisiá
Tis avgís to lágno kardiochtípima
Se dio vléfara klistá
San afrós sto thalassokimátisma
Ma me pírina fterá
Miázis anadioméni Panagiá
Pu ‘chi sárka ke kardiá
Mia giortí stu póthu su tin ávisso
Gia séna, fos mu, th’ arnithó
Ke ton parádiso
Mertikó poté de thélisa misó
Ke mílo sápio ki adianó
Fidopukámiso
|
