|
Ήρθε η ώρα να χαθείς βαθιά στα σωθικά μου
όχι χαμένος τόσο δα όχι ποτέ χαμένος
θα φύγεις απ’ τα μάτια μου θα πας στα μυστικά μου.
Πώς το ‘λεγες και γέλαγα
πώς ήτανε μη ξεχάσω
αϊ στην ευχή τα πέλαγα
πέτα και θα σε φτάσω
πώς το ‘κανες και γέλαγα
πώς το ‘λεγες.
Μη σε πονάει ο καιρός κι άνοιξε τα φτερά σου
δε σε χωράει το παρόν το πάντα σε χωράει
θα παίρνω εγώ το όνειρο να έρχομαι κοντά σου.
Χαρταετοί
στ’ ουρανού την αγκαλιά
χωρίς γιατί
δίχως πώς παντοτινά
χαρταετοί
στης αγάπης τα σκοινιά
|
Ήrthe i óra na chathis vathiá sta sothiká mu
óchi chaménos tóso da óchi poté chaménos
tha fígis ap’ ta mátia mu tha pas sta mistiká mu.
Pós to ‘leges ke gélaga
pós ítane mi ksecháso
ai stin efchí ta pélaga
péta ke tha se ftáso
pós to ‘kanes ke gélaga
pós to ‘leges.
Mi se ponái o kerós ki ánikse ta fterá su
de se chorái to parón to pánta se chorái
tha perno egó to óniro na érchome kontá su.
Chartaeti
st’ uranu tin agkaliá
chorís giatí
díchos pós pantotiná
chartaeti
stis agápis ta skiniá
|
