Δες, μέσα μου δες
μνήμες φωτιές πάλι ξυπνούν
Καις στα μάτια, καις
παλιές σκιές μας κυβερνούν
Άπονοι καιροί
σα ναυαγός από παιδί
Άπονοι καιροί
αυτή η γη έχει φωνή
Μπες, στη ζάλη μπες
σείρε χορό φέρε στροφή
Δες και μένα, δες
ξέρω να κρύβω την πληγή
Άπονοι καιροί
σα ναυαγός από παιδί
Άπονοι καιροί
αυτή η γη έχει φωνή
Μια πατρίδα φως
σα κεραυνός, σαν αστραπή
ήλιος κι ουρανός
ένας θεός και μια κραυγή
Άπονοι καιροί
Κρήτη και Πόντος δυο καημοί
Άπονοι καιροί
αυτή η γη έχει φωνή
Κλαις, πάψε να κλαις
βλέμμα θαμπό λάμψη κρυφή
πιες, φαρμάκι πιες
πάλι να αρχίσει η γιορτή
Λες σβήσε το χθες
όλα εδώ τέλος κι αρχή
πες στα χείλη πες
για μας τους δυο μια προσευχή
|
Des, mésa mu des
mnímes fotiés páli ksipnun
Kes sta mátia, kes
paliés skiés mas kivernun
Άponi keri
sa nafagós apó pedí
Άponi keri
aftí i gi échi foní
Bes, sti záli bes
sire choró fére strofí
Des ke ména, des
kséro na krívo tin pligí
Άponi keri
sa nafagós apó pedí
Άponi keri
aftí i gi échi foní
Mia patrída fos
sa keravnós, san astrapí
ílios ki uranós
énas theós ke mia kravgí
Άponi keri
Kríti ke Póntos dio kaimi
Άponi keri
aftí i gi échi foní
Kles, pápse na kles
vlémma thabó lámpsi krifí
pies, farmáki pies
páli na archísi i giortí
Les svíse to chthes
óla edó télos ki archí
pes sta chili pes
gia mas tus dio mia prosefchí
|