Σε κοιτάζω να κοιμάσαι στη σιωπή και μπροστά σου προλαβαίνω τη ζωή
Ζωγραφίσω ένα φιλί και τ’ αφήνω στων χειλιών σου τη γραμμή
Η καρδιά μου σαν καρδιά σου θα χτυπάει
Στον παράδεισο που φτιάξαμε αγκαλιά
Έναν ήλιο θα κρατά και θα ανάβει τα σκοτάδια στα κρυφά
Πώς αλλάζει το φεγγάρι τόσα χρώματα
Πώς ανάβουνε μ’ αστέρια οι κορυφές
Κι εμείς πάνω σε ένα κύμα σαν δυο σώματα
Που πεθαίνουνε μαζί χίλιες ζωές
Σε κοιτάζω με παράθυρο ανοιχτό
Και τις λέξεις σου σαν στίχος κατοικώ
Σ’ αγκαλιάζω και μπορώ σε μια θάλασσα το κύμα σου να βρω
Κι έτσι όπως φτάνουμε στην άκρη της κλωστής
Στο σώμα σου βαθιά θα ζω, στο σώμα μου βαθιά θα ζεις
|
Se kitázo na kimáse sti siopí ke brostá su prolaveno ti zoí
Zografíso éna filí ke t’ afíno ston chilión su ti grammí
I kardiá mu san kardiá su tha chtipái
Ston parádiso pu ftiáksame agkaliá
Έnan ílio tha kratá ke tha anávi ta skotádia sta krifá
Pós allázi to fengári tósa chrómata
Pós anávune m’ astéria i korifés
Ki emis páno se éna kíma san dio sómata
Pu pethenune mazí chílies zoés
Se kitázo me paráthiro anichtó
Ke tis léksis su san stíchos katikó
S’ agkaliázo ke boró se mia thálassa to kíma su na vro
Ki étsi ópos ftánume stin ákri tis klostís
Sto sóma su vathiá tha zo, sto sóma mu vathiá tha zis
|