Χίμαιρα, είν΄η ζωή μια Χίμαιρα,
δικό μας είν’ το σήμερα, το αύριο ποτέ,
Χίμαιρα, με όνειρα εφήμερα
ανθίζουνε οι έρωτες, ξεχνούν οι εραστές.
Κάποια γαλάζια ώρα, γαλάζια, όπως και τώρα,
που έφυγες και μόνος θρηνώ στην ερημιά.
Γιατί ήταν Χίμαιρα και όλα είν’ εφήμερα,
σου σβήνουνε τ’ αστέρια σου που έχεις μέσ’ στην καρδιά.
Χίμαιρα, είν΄η ζωή μια Χίμαιρα,
δικό μας είν’ το σήμερα, το αύριο ποτέ,
Χίμαιρα, με όνειρα εφήμερα
ανθίζουνε οι έρωτες, ξεχνούν οι εραστές.
Κάποια γαλάζια ώρα, γαλάζια, όπως και τώρα,
που έφυγες και μόνος θρηνώ στην ερημιά.
Γιατί ήταν Χίμαιρα και όλα είν’ εφήμερα,
σου σβήνουνε τ’ αστέρια σου που έχεις μέσ’ στην καρδιά.
|
Chímera, in΄i zoí mia Chímera,
dikó mas in’ to símera, to avrio poté,
Chímera, me ónira efímera
anthízune i érotes, ksechnun i erastés.
Kápia galázia óra, galázia, ópos ke tóra,
pu éfiges ke mónos thrinó stin erimiá.
Giatí ítan Chímera ke óla in’ efímera,
su svínune t’ astéria su pu échis més’ stin kardiá.
Chímera, in΄i zoí mia Chímera,
dikó mas in’ to símera, to avrio poté,
Chímera, me ónira efímera
anthízune i érotes, ksechnun i erastés.
Kápia galázia óra, galázia, ópos ke tóra,
pu éfiges ke mónos thrinó stin erimiá.
Giatí ítan Chímera ke óla in’ efímera,
su svínune t’ astéria su pu échis més’ stin kardiá.
|