Χόρεψε σαν Ρωμιά
σα λιμνοκαλαμιά
τα μάτια σου μαχαίρια
και τα χέρια σου σπαθιά.
Χόρεψε να γινώ
δεκαοχτώ χρονώ
τ’ αστέρια να μαδήσω
να σε ντύσω ουρανό.
Χόρεψε να πάψω να πονώ.
Πίνω της αγάπης τ’ ακριβό κρασί
κόπιασε, δοκίμασε κι εσύ
να σπιθοβολήσει αίμα και καρδιά
να φουντώσει η βραδιά.
Χόρεψε σαν Ρωμιά
σα λιμνοκαλαμιά
με το φεγγάρι ντέφι
με τραγούδια ασημιά.
Χόρεψε να χαρώ
το σώμα, το φτερό
που αστραφτοκοπάει
και με πάει στ’ όνειρο.
Χόρεψε σαν νύφη στο νερό.
|
Chórepse san Romiá
sa limnokalamiá
ta mátia su macheria
ke ta chéria su spathiá.
Chórepse na ginó
dekaochtó chronó
t’ astéria na madíso
na se ntíso uranó.
Chórepse na pápso na ponó.
Píno tis agápis t’ akrivó krasí
kópiase, dokímase ki esí
na spithovolísi ema ke kardiá
na funtósi i vradiá.
Chórepse san Romiá
sa limnokalamiá
me to fengári ntéfi
me tragudia asimiá.
Chórepse na charó
to sóma, to fteró
pu astraftokopái
ke me pái st’ óniro.
Chórepse san nífi sto neró.
|