Χρειάζομαι μέρες που να κρίνονται στις νύχτες σου
χίλια φίλια να με γεμίσουν μ’ αιθάλη
άγριους άνεμους να γυρίσουνε τους δείκτες μου
και μια αγκαλιά να γείρω μέσα το κεφάλι
Χρειάζομαι μάρτυρες να θρέψουν με το αίμα τους
την αγωνιά που χλωμιάζει την καρδιά μου
άθλιους εχθρούς να κατοικήσω μες στο βλέμμα τους
κι ένα κοχύλι για ν’ ακούσω τ’ όνομα μου, τ’ όνομα μου
Νεκρούς πλανήτες για ν’ αστράψουν απ’ τη λυσσά μου
θαμπό ασημί να θυμάμαι τη μάτια σου
ένα σφαγείο να προσφέρω την αλήθεια μου
και μια στεριά για να ξεβράσω τα όνειρα μου, τα όνειρα μου
|
Chriázome méres pu na krínonte stis níchtes su
chília fília na me gemísun m’ etháli
ágrius ánemus na girísune tus diktes mu
ke mia agkaliá na giro mésa to kefáli
Chriázome mártires na thrépsun me to ema tus
tin agoniá pu chlomiázi tin kardiá mu
áthlius echthrus na katikíso mes sto vlémma tus
ki éna kochíli gia n’ akuso t’ ónoma mu, t’ ónoma mu
Nekrus planítes gia n’ astrápsun ap’ ti lissá mu
thabó asimí na thimáme ti mátia su
éna sfagio na prosféro tin alíthia mu
ke mia steriá gia na ksevráso ta ónira mu, ta ónira mu
|