Σαν ήλιος λάμπει το φεγγάρι στη νυχτιά,
μην κλαις, αυτή την ώρα ποιος μπορεί να μας την πάρει;
Στον κόσμο όλο κι αν ανάψουνε φωτιά
αυτή την ώρα ο Θεός την κουμαντάρει.
Κοίτα το θάμα, κοίτα το θάμα,
αυτή την ώρα οι φτωχοί γίνονται πλούσιοι,
οι ταπεινοί κι οι ξοφλημένοι περιούσιοι,
και πρώτοι γίνονται οι δεύτεροι
κι είμαστε λεύτεροι.
Απάνω σύννεφα κι ολόγυρα βουνά,
τι κλαις, αυτή την ώρα ποιος μπορεί να μας χωρίσει;
Το στόμα ψάχνει και διψάει στα σκοτεινά
απ’ την καρδιά ως την καρδιά να σε φιλήσει .
|
San ílios lábi to fengári sti nichtiá,
min kles, aftí tin óra pios bori na mas tin pári;
Ston kósmo ólo ki an anápsune fotiá
aftí tin óra o Theós tin kumantári.
Kita to tháma, kita to tháma,
aftí tin óra i ftochi ginonte plusii,
i tapini ki i ksofliméni periusii,
ke próti ginonte i defteri
ki imaste lefteri.
Apáno sínnefa ki ológira vuná,
ti kles, aftí tin óra pios bori na mas chorísi;
To stóma psáchni ke dipsái sta skotiná
ap’ tin kardiá os tin kardiá na se filísi .
|