|
Σαν παιδιά θα κλάψουμε
την αγάπη αυτή αν χάσουμε,
γιατί αυτός ο κόσμος
δε χρωστάει να κάνει καλό.
Την αδυναμία μας,
τη γλυκιά την αμαρτία μας
ζητούν να την σκοτώσουν
λες και είν’ η αγάπη κακό.
Αυθαίρετη η αγάπη μας, αυθαίρετη,
που κάθε νύχτα χτίζουμε κρυφά.
Αυθαίρετη η αγάπη μας, αυθαίρετη,
ο νόμος και η ζήλεια την χτυπά.
Σαν κεριά θα σβήσουμε
την αγάπη αν δεν κρατήσουμε,
γιατί υπάρχει ζήλια
και το μίσος παντού κυβερνά.
Την αδυναμία μας,
τη γλυκιά την αμαρτία μας
ζητούν να την σκοτώσουν
λες και είν’ η αγάπη κακό.
|
San pediá tha klápsume
tin agápi aftí an chásume,
giatí aftós o kósmos
de chrostái na káni kaló.
Tin adinamía mas,
ti glikiá tin amartía mas
zitun na tin skotósun
les ke in’ i agápi kakó.
Afthereti i agápi mas, afthereti,
pu káthe níchta chtízume krifá.
Afthereti i agápi mas, afthereti,
o nómos ke i zília tin chtipá.
San keriá tha svísume
tin agápi an den kratísume,
giatí ipárchi zília
ke to mísos pantu kiverná.
Tin adinamía mas,
ti glikiá tin amartía mas
zitun na tin skotósun
les ke in’ i agápi kakó.
|
