Οι γλυκές κουρασμένες κυρίες
μελαγχολούν δύο δύο
εις το ζαχαροπλαστείο
με ντεμοντέ ιστορίες.
“Θυμάσαι το κίνημα του Δεκέμβρη;
Τι εποχή κι αυτή!
Αχ, αυτές οι αριστερές κυβερνήσεις
τι αγενείς αναμνήσεις!
Φέτος έβαψα το μπάνιο φιστικί.
Περάσαμε πάντως
εφτά χρόνια με ηρεμία,
έχω κι αυτή την υπνηλία!”
Οι γλυκές κουρασμένες κυρίες
όλο βαριούνται δύο δύο
όλο στο ζαχαροπλαστείο
κι όλο θυμούνται ιστορίες.
“Ο γιος μου όλο προκηρύξεις
η δε κόρη μου ήξεις αφήξεις,
έχει φρονήματα Μαοϊκά και με πληγώνει.
Αχ, τι γεροδεμένο γκαρσόνι!
Παίρνουμε ακόμη δυο γλυκά;”
Οι παλιές πονεμένες κυρίες
σιωπηλές και οι δυο
όλο παλιές ιστορίες
στο ζαχαροπλαστείο.
|
I glikés kurasménes kiríes
melagcholun dío dío
is to zacharoplastio
me ntemonté istoríes.
“Thimáse to kínima tu Dekémvri;
Ti epochí ki aftí!
Ach, aftés i aristerés kivernísis
ti agenis anamnísis!
Fétos évapsa to bánio fistikí.
Perásame pántos
eftá chrónia me iremía,
écho ki aftí tin ipnilía!”
I glikés kurasménes kiríes
ólo variunte dío dío
ólo sto zacharoplastio
ki ólo thimunte istoríes.
“O gios mu ólo prokiríksis
i de kóri mu íksis afíksis,
échi fronímata Maoiká ke me pligóni.
Ach, ti gerodeméno gkarsóni!
Pernume akómi dio gliká;”
I paliés poneménes kiríes
siopilés ke i dio
ólo paliés istoríes
sto zacharoplastio.
|