ΤΑ ΚΑΡΕΛΙΑ | Ta Karelia

Τα καρέλια

Κάπνιζες Καρέλια στη σκάλα

σήμερα θυμήθηκα κι άλλα

να σ' ενοχλεί που 'χα γίνει σκιά σου

τότε που η δική μου ευτυχία

ήταν η δικιά σου δυστυχία

κι απ' το ριγμένο μαντήλι

που 'χα στα μαλλιά.

Με έπνιγαν αγάπη μου οι φίλοι

φίλοι απ' τη δουλειά

με έκριναν παλιά τα δυο σου χείλη

Θυμάμαι

τίποτα δεν άξιζε να πάμε

τίποτα απ' τα πράγματα που τώρα

με έκανε η ζωή να μπορώ

να τα λέω για δώρα.

Θυμάσαι

ώρα σου καλή όπου και να 'σαι

τίποτα δεν βρήκαμε ν' αξίζει

κι άφησε τη μνήμη ο καιρός

να το συνεχίζει

Θυμάμαι...

Το άσπρο κεντημένο σεντόνι

έγινε πανί για τη σκόνη

κι από τον καινούριο καθρέφτη

που 'χω φέρει εδώ

θα έβλεπες τον ήλιο να πέφτει

όπως βλέπω εγώ

το παλιό μου εγώ

να λέει στο φταίχτη.

Θυμάμαι…

Μουσική/Στίχοι: Νίκος Αντύπας/Λίνα Νικολακοπούλου

Χαρούλα Αλεξίου

Die Karelia*

Du hast die Karelia geraucht auf den Treppen

heute habe ich mich an Weiteres erinnert,

dass es dich stört, das ich dein Schatten geworden bin

damals, als mein Glück

dein Unglück war

und an das heruntergeworfenen Tuch,

das ich in den Haaren trug

Die Freunde haben mich erstickt mein Schatz

Freunde von der Arbeit

sie verurteilten mir früher, deine beiden Lippen

Ich erinnere mich

nichts war es Wert, dass wir gehen

nichts von den Dingen, die ich nun,

da mich das Leben dazu gemacht hat,

Geschenke nennen kann

Ich erinnere mich

alles Gute wo auch immer du bist

wir haben nichts gefunden, das es Wert ist

und die Zeit hat die Erinnerung gelassen,

es fortzuführen

Ich erinnere mich…

Das weiß gestickte Tuch

wurde ein Segel für den Staub

und durch den neuen Spiegel,

den ich hierher gebracht habe

würdest du die Sonne untergehen sehen

so wie ich mein

altes ich sehe,

wie es dem Schuldigen sagt

Ich erinnere mich…

*Zigarettenmarke