ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ | Ena Maxairi

Ένα μαχαίρι

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο

ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι

-όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες-

που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ' Αλγέρι.

Θυμάμαι, ως τώρα να 'τανε, το γέρο παλαιοπώλη,

όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,

ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,

να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:

«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν' αγοράσεις

με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το 'χει ζώσει,

κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το 'χαν,

καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.

Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια,

την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε

ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του

με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.

Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια

και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.

Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.

Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.

Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,

είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,

μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν' αγοράσεις.»

-Πόσο έχει; - Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ΄το.

Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,

που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου,

κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,

φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου

Στίχοι/Μουσική: Νίκος Καββαδίας/Θάνος Μικρούτσικος

Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Θάνος Μικρούτσικος

Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Γιάννης Κότσιρας

Ein Messer

Ich habe stets an meinen Gürtel gebunden,

ein altes, afrikanisches, stählernes Messer an mir

eines von denen, mit denen es die Schwarzen gewohnt sind zu spielen,

das ich von einem alten Händler in Algier gekauft habe

Ich erinnere mich, als wäre es gestern gewesen, an den alten Trödler

so wie er einem alten Ölgemälde von Goya ähnlich sah,

aufrecht stehend bei den langen Schwertern und den zerrissenen Uniformen,

wie er mit einer heiseren Stimme die folgenden Worte sagte:

„Dieses Messer, hier, das du kaufen möchtest,

hat die Legende mit eigenartigen Geschichten umbunden,

und alle wissen, dass all die, die es einmal besaßen,

einen ihrer Nächsten getötet haben

Don Bazilio tötete mit ihm Dona Tzoulia,

seine schöne Frau, da sie ihn betrogen hatte

Konte Antonio, ermordete, eines Abends heimlich,

seinen armen Bruder mit diesem Messer

Ein Schwarzer ermordete seine kleine Geliebte aus Eifersucht

und ein Seemann aus Italien einen griechischen Bootsmann

Von Hand zu Hand fiel es auch in meine Hände.

Viele haben meine Augen gesehen, aber das macht mir Angst

Bück dich und schau, es hat einen Anker und ein Wappen,

es ist leicht, komm nimm es mal, es hat nicht mal ein Viertel Pfund

aber ich rate dir, etwas anderes zu kaufen.“

Was kostet es? Nur sieben Franken. Da du es willst, nimm es

Einen kleinen Dolch habe ich an meinen Gürtel gebunden,

zu dem mich dich Eigenartigkeit brachte und jetzt gehört er mir

und da ich niemanden auf der Welt hasse, den ich töten könnte,

habe ich Angst, dass ich ihn einmal selbst in mich steche