Songtextsuche:
ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ | Na M' Agapas
Να μ' αγαπάς
Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί Το μόνο πράγμα που ’χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά Μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα, νεκρά
Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό Κι ίσως η ασκήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα Βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά Στον τοίχο κάποια Μόνα-Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς Να μ’ αγαπάς, όσο μπορείς, να μ’ αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα Σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να ‘ρθεις και να μ’ ανάψεις Το παραμύθι να μου πεις Σα μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις Σαν άσπρο φως να ξαναπεί
Σιδηρόπουλος Παύλος | Liebe mich
Und wieder schreibe Dir weil ich das Bedürfnis habe, um fünf Uhr morgens, das Einzige was geblieben ist in der Welt bist Du. Was soll ich mit Ihren Ehrungen anfangen die vorgespielten Worte In meinem Verstand sind sie tote Idole, aus Papier
Liebe mich! So sehr Du kannst, sollst du mich lieben! Liebe mich! So sehr Du kannst, sollst du mich lieben!
In den Spiegel schauend sehe ich ein bekanntes Gesicht Vielleicht schwindet seine Hässlichkeit sobald ich mich rasiert und gewaschen habe. Der Atem stinkt von den Zigaretten, der Kopf wird schwer von dem vielen Gedanken An der Wand irgendeine Mona Lisa, bringt Dich noch näher.
Liebe mich! So sehr Du kannst, sollst du mich lieben! Liebe mich! So sehr Du kannst, sollst du mich lieben!
Auch wenn dieser Brief zu Ende geht, das Bedürfnis hört nicht auf Wie der Vogel oben auf dem Seil, wie der Landstreicher, der zurückkehrt will ich, dass du kommst und mich entzündest Mir das Märchen zu erzählen, wie Mutter-Erde mich zu umarmen wie ein weißes Licht wiedererzählen |
Kommentare
Noch keine Kommentare
