ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ | To Kapilio

Το καπηλειό

Ήτανε όμορφο θαρρώ

εκείνο τον παλιό καιρό

το καπηλειό μου

γιαλός, καημός και τσικουδιά

βαρμένα μέσα στην καρδιά

με τ' όνειρό μου

Και κάθε μέρα από βραδύς

ντουγιουρντισμένος ο Βαρδής

με το λαούτο

με το κρασί του στον οντά

στον αμανέ του να κεντά

τον κόσμο τούτο

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά

που για δυό χείλια βυσσινιά

τα σιγοπίνει

παίρνει νερό σαν τραγουδεί

'που το λαούτο του Βαρδή

τον πόνο σβήνει

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό

το χώμα μόνο έχει οχτρό

χρυσά παλάτια

σε κάποια θάλασσα πλατιά

θυμάται, κόκκινα φωτιά

τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή

πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει

στην αγκαλιά σου

όνειρο βάρκα με πανιά

να σεργιανίζω το ντουνιά

με τα φιλιά σου

Αργό το ζάλο μου, βαρύ

ήτανε ψεύτικος μπορεί

ο έρωτάς σου

ρωτώ διαβάτες στα στενά

αν είδαν μάτια καστανά

σαν τα δικά σου

Πως να δικάσω μια ζωή

κι ένα αστέρι το πρωί

που τρεμοσβήνει

στο ερειπωμένο καπηλειό

ένα μου όνειρο παλιό

έχει 'πομείνει.

Δημήτρης Αποστολάκης

Χαΐνηδες

Die Hafentaverne

Ich nehme an, sie war schön,

in diesen alten Zeiten,

meine Hafentaverne

Meer, Kummer und Tsikoudia*

niedergeschlagen im Herzen

zusammen mit meinen Träumen

Und jeden Tag, vom Abend an

war der Vardis gut drauf,

mit der Laute,

mit dem Wein in seinem Seufzen,

wie er diese Welt in seinem

Aman-Gesang stach*

Und Stavros drüben in der Ecke

der wegen zwei lila Lippen

langsam trinkt

nimmt Wasser während er singt,

wo die Laute von Vardi,

den Schmerz lischt

Und Miros geht zum Tanz

er hat nur die Erde zum Feind

an goldene Paläste

auf irgendeinem weiten Meer

erinnert er sich, rotes Feuer

sind seine beiden Augen

Ich erinnere mich an jede Morgendämmerung

an der ich sagt, die Sonne soll nicht herauskommen,

in deinen Armen,

Träume wie ein Boot mit Segeln

um deine Küsse in der Welt

spazieren zu führen

Schwerfällig mein Schritt, schwer

sie war vielleicht nicht echt,

deine Liebe

ich frage Wanderer in den Engen

ob sie braune Augen gesehen haben,

so wie deine

Wie soll ich ein Leben vergessen,

und einen Stern am Morgen

der flackert

in der Ruine der Hafentaverne

ist ein alter Traum von mir

zurückgeblieben

*hochprozentiges alkoholisches Getränk ähnlich Ouzo

**spielt das Bouzouki