|
Πόσες φορές δε βίασα τον εαυτό μου
για να τον πείσω πως μαζί δε θα ταιριάζαμε,
να κάνουμε χωριό, που λες,
άκου τα τώρα και μην κλαις
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
να κάνουμε χωριό, που λες,
άκου τα τώρα και μην κλαις
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.
Συχνά πυκνά επέφταμε κι οι δυο στη γκρίνια
και χίλιες δυο πικρές κουβέντες αραδιάζαμε,
πάντοτε πάνω στο θυμό
μιλούσαμε για χωρισμό,
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
πάντοτε πάνω στο θυμό
μιλούσαμε για χωρισμό,
γιατί χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.
Εξεγελούσαμε, που λες, τον εαυτό μας
γιατί ποτέ μες στην καρδιά μας δεν κοιτάζαμε,
κάναμε λάθη φοβερά
και πέσαμε στη συμφορά,
αφού χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε,
κάναμε λάθη φοβερά
και πέσαμε στη συμφορά,
αφού χωρίς τον ξενοδόχο λογαριάζαμε.
|
Póses forés de víasa ton eaftó mu
gia na ton piso pos mazí de tha teriázame,
na kánume chorió, pu les,
áku ta tóra ke min kles
giatí chorís ton ksenodócho logariázame,
na kánume chorió, pu les,
áku ta tóra ke min kles
giatí chorís ton ksenodócho logariázame.
Sichná pikná epéftame ki i dio sti gkrínia
ke chílies dio pikrés kuvéntes aradiázame,
pántote páno sto thimó
milusame gia chorismó,
giatí chorís ton ksenodócho logariázame,
pántote páno sto thimó
milusame gia chorismó,
giatí chorís ton ksenodócho logariázame.
Eksegelusame, pu les, ton eaftó mas
giatí poté mes stin kardiá mas den kitázame,
káname láthi foverá
ke pésame sti simforá,
afu chorís ton ksenodócho logariázame,
káname láthi foverá
ke pésame sti simforá,
afu chorís ton ksenodócho logariázame.
|
