Ίσως με λένε τρελό
που τη ζωή αγαπώ
κι όλο της γράφω τραγούδια.
Ίσως με λένε τρελό
μα δε με νοιάζει αυτό,
εγώ της στέλνω λουλούδια.
Όμως ο κόσμος αυτός
γκρίζος, παλιός και σκυφτός
δεν έχει αγάπη να δώσει.
Γι’ αυτό η καρδιά μου γελά
γιατί αν τον δω σοβαρά
το ξέρω θα με προδώσει.
Άδικη ζωή, σ’ αγαπάω
άδικη ζωή, κι ας πονάω
άδικη ζωή, με πίκρανες, με πίκρανες πολύ.
Άδικη ζωή, σ’ αγαπάω,
βρες μου μια αγκαλιά, να χωράω,
άδικη ζωή, με πίκρανες πολύ.
Ίσως με λένε τρελό
που τη ζωή αγαπώ
κι όλο της γράφω τραγούδια.
Ίσως με λένε τρελό
μα δε με νοιάζει αυτό,
εγώ της στέλνω λουλούδια.
Μα η ζωή μας αυτή
απελπισμένη, μικρή
δε μου χαλάει το κέφι.
Είμαι ένα κάτι κι εγώ
που το όνειρό μου χτυπώ
στης μοναξιάς μου το ντέφι.
Άδικη ζωή, σ’ αγαπάω
άδικη ζωή, κι ας πονάω
άδικη ζωή, με πίκρανες, με πίκρανες πολύ.
Άδικη ζωή, σ’ αγαπάω,
βρες μου μια αγκαλιά, να χωράω,
άδικη ζωή, με πίκρανες πολύ.
|
Ίsos me léne treló
pu ti zoí agapó
ki ólo tis gráfo tragudia.
Ίsos me léne treló
ma de me niázi aftó,
egó tis stélno luludia.
Όmos o kósmos aftós
gkrízos, paliós ke skiftós
den échi agápi na dósi.
Gi’ aftó i kardiá mu gelá
giatí an ton do sovará
to kséro tha me prodósi.
Άdiki zoí, s’ agapáo
ádiki zoí, ki as ponáo
ádiki zoí, me píkranes, me píkranes polí.
Άdiki zoí, s’ agapáo,
vres mu mia agkaliá, na choráo,
ádiki zoí, me píkranes polí.
Ίsos me léne treló
pu ti zoí agapó
ki ólo tis gráfo tragudia.
Ίsos me léne treló
ma de me niázi aftó,
egó tis stélno luludia.
Ma i zoí mas aftí
apelpisméni, mikrí
de mu chalái to kéfi.
Ime éna káti ki egó
pu to óniró mu chtipó
stis monaksiás mu to ntéfi.
Άdiki zoí, s’ agapáo
ádiki zoí, ki as ponáo
ádiki zoí, me píkranes, me píkranes polí.
Άdiki zoí, s’ agapáo,
vres mu mia agkaliá, na choráo,
ádiki zoí, me píkranes polí.
|