Αφήνουμε τον κόσμο να χαθεί
στους δρόμους της βροχής και του ανέμου
της μοίρας μας το τραύμα το βαθύ
διαδίδεται με τύμπανα πολέμου
Μαθεύτηκε στα πέρατα της γης
κι οι εμπόροι ξεσκονίζουν τα τεφτέρια
το στόμιο της λαλέουσας πηγής
το φράζουν τυμβωρύχοι με τα χέρια
Άγρια ζωή και φως σαν χιόνι,
άνθρωποι διάφανοι και μόνοι
Σκληρός καιρός κι άδικη ώρα
κακιά νεράιδα δίχως δώρα
Νύχτα καμένη γη των αστέγων
μέρα των σκλάβων, των ανέργων
Όνειρα γκρι και λόγια κρύα
σα χειμωνιάτικα τοπία
Άγρια ζωή…
Σαν κάτι κουρασμένους αρχηγούς
που φεύγουν απ’ τη μάχη πριν τελειώσει
αδειάζουν τη ζωή τους στους γκρεμούς
μαραίνονται στο νοίκι και τη δόση
Και κάθε απόγευμα στον ουρανό
κοιτάνε ένα παλιό λεωφορείο
που έρχεται και πάει αδειανό
σαν δράμα που κατάντησε αστείο
Άγρια ζωή και φως σαν χιόνι,
άνθρωποι διάφανοι και μόνοι
Σκληρός καιρός κι άδικη ώρα
κακιά νεράιδα δίχως δώρα
Νύχτα καμένη γη των αστέγων
μέρα των σκλάβων, των ανέργων
Όνειρα γκρι και λόγια κρύα
σα χειμωνιάτικα τοπία
Άγρια ζωή…
|
Afínume ton kósmo na chathi
stus drómus tis vrochís ke tu anému
tis miras mas to trafma to vathí
diadídete me tíbana polému
Matheftike sta pérata tis gis
ki i ebóri kseskonízun ta teftéria
to stómio tis laléusas pigís
to frázun timvoríchi me ta chéria
Άgria zoí ke fos san chióni,
ánthropi diáfani ke móni
Sklirós kerós ki ádiki óra
kakiá neráida díchos dóra
Níchta kaméni gi ton astégon
méra ton sklávon, ton anérgon
Όnira gkri ke lógia kría
sa chimoniátika topía
Άgria zoí…
San káti kurasménus archigus
pu fevgun ap’ ti máchi prin teliósi
adiázun ti zoí tus stus gkremus
marenonte sto niki ke ti dósi
Ke káthe apógevma ston uranó
kitáne éna palió leoforio
pu érchete ke pái adianó
san dráma pu katántise astio
Άgria zoí ke fos san chióni,
ánthropi diáfani ke móni
Sklirós kerós ki ádiki óra
kakiá neráida díchos dóra
Níchta kaméni gi ton astégon
méra ton sklávon, ton anérgon
Όnira gkri ke lógia kría
sa chimoniátika topía
Άgria zoí…
|