Στέκει στου δρόμου κάποια άκρη μοναχός
θαρρείς και κρύβει τη ντροπή του στο σκοτάδι
Όμως τι φταίει αν γεννήθηκε φτωχός
Τι φταίει αυτός, αν της ζωής
αν της ζωής είναι ρημάδι
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες στη μανία του βορρά μικρό σπουργίτι
Αλήτη
Κι όμως κι αυτός ίσως μπορέσει μια φορά
να βρει ένα όνειρο μια αγκάλη ένα απάγκιο
να βρει δυο χέρια να του δώσουνε φτερά
και τα δυο χείλη για να του δώσουνε κουράγιο
Αλήτη δίχως αγάπη με δίχως μάνα και δίχως σπίτι
Αλήτη μες στη μανία του βορρά μικρό σπουργίτι
Αλήτη
|
Stéki stu drómu kápia ákri monachós
tharris ke krívi ti ntropí tu sto skotádi
Όmos ti ftei an genníthike ftochós
Ti ftei aftós, an tis zoís
an tis zoís ine rimádi
Alíti díchos agápi me díchos mána ke díchos spíti
Alíti mes sti manía tu vorrá mikró spurgiti
Alíti
Ki ómos ki aftós ísos borési mia forá
na vri éna óniro mia agkáli éna apágkio
na vri dio chéria na tu dósune fterá
ke ta dio chili gia na tu dósune kurágio
Alíti díchos agápi me díchos mána ke díchos spíti
Alíti mes sti manía tu vorrá mikró spurgiti
Alíti
|