Άλλη αγάπη γύρευες εσύ,
πώς να σ’ αγαπήσουνε οι άλλοι
κι είπες με τ’ αγκάθια στο κεφάλι
κάποια μου Δευτέρα ήταν Μεγάλη
και το πατρικό μου θαλασσί.
Φλόγες του γκαζιού
με χίλιες γλώσσες
στ’ άδειου μαγαζιού
την παγωνιά,
όσες προσευχές
κι αν κάνεις όσες,
όσο θα `χει αγκίστρι η πετονιά,
φως σπαρταριστό δε θα σηκώσεις
τη δικιά σου μόνο σκοτεινιά.
Τ’ άπιαστο που πήγες να δολώσεις
δεν πεινάει για τούτο τον ντουνιά.
Αντίχειρας, παράμεσος
κι ο Άδης ενδιάμεσος
Άλλη αγάπη γύρευες εσύ,
όλα να `ναι αλλοιώτικα από πρώτα.
Κι είπες την καρδιά μονάχα ρώτα
κι άσε να `ρθουν φήμες γεγονότα,
όλα στ’ όνομά της δώσ’ τα εσύ.
Κάτι ο κόσμος μέσα του θυμάται
σαν μεγάλος, πότε σαν μωρό,
βγάζει τη φανέλα και κοιμάται
με τον άγγελό του τρυφερό.
Όλοι εσείς νυχτιάτικα πού πάτε,
ήρθε ως την ψυχή μας το νερό,
μόνο τα σημεία εκτιμάτε
και το δάκρυ έγιν’ αρμυρό.
Αντίχειρας, παράμεσος
κι ο Άδης ενδιάμεσος
|
Άlli agápi gireves esí,
pós na s’ agapísune i álli
ki ipes me t’ agkáthia sto kefáli
kápia mu Deftéra ítan Megáli
ke to patrikó mu thalassí.
Flóges tu gkaziu
me chílies glósses
st’ ádiu magaziu
tin pagoniá,
óses prosefchés
ki an kánis óses,
óso tha `chi agkístri i petoniá,
fos spartaristó de tha sikósis
ti dikiá su móno skotiniá.
T’ ápiasto pu píges na dolósis
den pinái gia tuto ton ntuniá.
Antíchiras, parámesos
ki o Άdis endiámesos
Άlli agápi gireves esí,
óla na `ne alliótika apó próta.
Ki ipes tin kardiá monácha róta
ki áse na `rthun fímes gegonóta,
óla st’ ónomá tis dós’ ta esí.
Káti o kósmos mésa tu thimáte
san megálos, póte san moró,
vgázi ti fanéla ke kimáte
me ton ángeló tu triferó.
Όli esis nichtiátika pu páte,
írthe os tin psichí mas to neró,
móno ta simia ektimáte
ke to dákri égin’ armiró.
Antíchiras, parámesos
ki o Άdis endiámesos
|