Απ’ τη συνοικία τα λεωφορεία
γέμισαν φανέλες κι αναμμένα μάτια
Σμάρι οι οικοδόμοι μπρος στη δημαρχία
στις γωνιές η νύχτα γίνεται κομμάτια
Κόκκινη πόλη μες στ’ αγιάζι
Βάλε τα ρούχα τα παλιά
Άρχισε να γλυκοχαράζει
στα λασπωμένα σου γιαπιά
Απ’ τη συνοικία μέχρι το λιμάνι
πάνω στους σκυμμένους ώμους του εργάτη
αίμα και τσιμέντο γίνονται χαρμάνι
χτίζεται η ζωή μας, θάνατο γεμάτη
Κόκκινη πόλη μες στ’ αγιάζι
Βάλε τα ρούχα τα παλιά
Άρχισε να γλυκοχαράζει
στα λασπωμένα σου γιαπιά
|
Ap’ ti sinikía ta leoforia
gémisan fanéles ki anamména mátia
Smári i ikodómi bros sti dimarchía
stis goniés i níchta ginete kommátia
Kókkini póli mes st’ agiázi
Oále ta rucha ta paliá
Άrchise na glikocharázi
sta laspoména su giapiá
Ap’ ti sinikía méchri to limáni
páno stus skimménus ómus tu ergáti
ema ke tsiménto ginonte charmáni
chtízete i zoí mas, thánato gemáti
Kókkini póli mes st’ agiázi
Oále ta rucha ta paliá
Άrchise na glikocharázi
sta laspoména su giapiá
|