|
Ο ουρανός βρέχει αρκούδες που κάνουν τούμπες
και κατεβαίνουν σαν πεταλούδες
ο κόσμος τρέχει ξετρελαμένος απ’ την τρομάρα
τρέμουνε όλοι και ξεφωνίζουν απ’ τη λαχτάρα
Μα οι αρκούδες που κατεβαίνουν
που κατεβαίνουν σαν πεταλούδες
στη γη καθίζουν
χαμογελάνε και τρώνε φλούδες
Και συ που τρως το φαγητό σου αποχαυνωμένος
και συ που αγγίζεις γλυκά σημεία μεθυσμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο ξεσπαθωμένος
έφτασε η ώρα να βγεις στο δρόμο με δράκου μένος
Ήρθαν οι βάρβαροι απ’ την Ασία
που περιμένεις κι αν μείνεις μέσα δεν προλαβαίνεις
και θα τη χάσεις μια και για πάντα
την ευκαιρία να πολεμήσεις με τα θηρία
Γιατί οι αρκούδες μόλις μασήσουν όλες τις φλούδες
θα ξαναφύγουν πάλι όπως ήρθαν σαν πεταλούδες
κι εσύ θλιμμένος σ’ ένα κρεβάτι ασβεστωμένος
θα καυγαδίζεις μικροκαυγάδες με δράκου μένος
|
O uranós vréchi arkudes pu kánun tubes
ke katevenun san petaludes
o kósmos tréchi ksetrelaménos ap’ tin tromára
trémune óli ke ksefonízun ap’ ti lachtára
Ma i arkudes pu katevenun
pu katevenun san petaludes
sti gi kathízun
chamogeláne ke tróne fludes
Ke si pu tros to fagitó su apochavnoménos
ke si pu angizis gliká simia methisménos
éftase i óra na vgis sto drómo ksespathoménos
éftase i óra na vgis sto drómo me dráku ménos
Ήrthan i várvari ap’ tin Asía
pu periménis ki an minis mésa den prolavenis
ke tha ti chásis mia ke gia pánta
tin efkería na polemísis me ta thiría
Giatí i arkudes mólis masísun óles tis fludes
tha ksanafígun páli ópos írthan san petaludes
ki esí thlimménos s’ éna kreváti asvestoménos
tha kavgadízis mikrokavgádes me dráku ménos
|
