|
Αθήνα, πόλη που περνάνε όλοι φίνα,
κρησφύγετο για πλούσιους, φτωχούς και μαύρο χρήμα,
εδώ θα βρεις ρετσίνα και χοντ ντοκ απ’ την καντίνα,
χλιδάτα ρεστοράν, σούσι, μους αλλά και πείνα,
Αθήνα, πόλη που περνάνε όλοι φίνα,
λατρεύουνε τη μόστρα, το φραπέ και τα κλαρίνα,
εδώ θα βρεις σαΐνια με δερμάτινα λουστρίνια
και αρτίστες με λαγούρια και λαμέ στα καμαρίνια…
Νύχτα στην Αθήνα είναι πάντοτε ωραία,
χιλιάδες φώτα, γκόμενες που βγαίνουνε παρέα,
στα μαγαζιά ο κόσμος γλεντάει ως τις εννέα
κι όταν βγει ο ήλιος παίρνει άδεια απ’ τη σημαία,
διάθεση ακμαία και μια βόλτα τελευταία,
ζευγάρια αγκαλίτσα στο Λυκαβηττό με θέα…
Σε μια πόλη που την πνίγουν κάθε μέρα πιο πολύ,
οι γιάπηδες, οι δήθεν κι οι μαλάκες οδηγοί…
Μες τον τεκέ αυτής της πόλης που έχω μάθει να ζω,
να καταπίνω ότι με πνίγει και να λέω ευχαριστώ…
Ψάχνω άλλα λόγια να βρω, μα δεν μπορώ να τα βρω
γι’ αυτό έχω μάθει στο κρασί μου να του ρίχνω νερό…{ Χ 2 }
Αθήνα, 2004, Κηφισός, τρεις η ώρα το μεσημέρι…
Μισή ώρα στο φανάρι κι άλλη μία στο ποτάμι,
ξοδεύονται οι μέρες κι η ζωή πάει χαράμι,
εμένα δε μου φτάνει, δε μου φτάνει, δε μου φτάνει,
γι’ αυτό παραφυλάω σαν τη σφαίρα στη θαλάμη…
Η Αθήνα είναι πλάνη, είναι πλεχτάνη, είναι χαρμάνι,
Ρώσοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Πόντιοι, Ρουμάνοι,
βάζελοι, χανούμια, γαύροι κάτω στο λιμάνι,
ροκάδες, κιριλέδες και χιπ χοπ βετεράνοι…
Μες τον τεκέ αυτής της πόλης που έχω μάθει να ζω,
να καταπίνω ότι με πνίγει και να λέω ευχαριστώ…
Ψάχνω άλλα λόγια να βρω, μα δεν μπορώ να τα βρω
γι’ αυτό έχω μάθει στο κρασί μου να του ρίχνω νερό…{ Χ 2 }
Ξένε καλωσήρθες, εδώ είναι ο παράδεισος,
όπως της γυναίκας η ψυχή είναι μια άβυσσος,
άβυσσος και δω, ζωή είναι αυτή που κάνω;
τρέχω απ’ το πρωί σαν το Βέγγο και δε φτάνω…
Ψήνομαι, βράζω στο ζουμί μου όλη τη μέρα,
χειρότερη μου μέρα είναι πάντα η Δευτέρα,
συνέχεια ονειρεύομαι πως κέρδισα το λόττο
και λίγο πριν εισπράξω, ξυπνάω ρε γαμώτο…
Γαμώτο έχει κίνηση, γαμώτο έχει πορεία,
γαμώτο δε με πήρε στο τηλέφωνο η Μαρία,
γαμώ τα λεωφορεία και την κυκλοφορία,
γαμώ και τα φανάρια και τι σιντοπειρατεία…
Ανοίξ’ τε μου τη πόρτα για να φύγω δεν αντέχω,
γιατί σε μια κλωστή από την τρέλα απέχω,
να φύγω τώρα θέλω όσο ακόμα είναι νωρίς,
εδώ και δέκα χρόνια μπορώ ότι δεν μπορείς…
Μες τον τεκέ αυτής της πόλης που έχω μάθει να ζω,
να καταπίνω ότι με πνίγει και να λέω ευχαριστώ…
Ψάχνω άλλα λόγια να βρω, μα δεν μπορώ να τα βρω
γι’ αυτό έχω μάθει στο κρασί μου να του ρίχνω νερό…
|
Athína, póli pu pernáne óli fína,
krisfígeto gia plusius, ftochus ke mavro chríma,
edó tha vris retsína ke chont ntok ap’ tin kantína,
chlidáta restorán, susi, mus allá ke pina,
Athína, póli pu pernáne óli fína,
latrevune ti móstra, to frapé ke ta klarína,
edó tha vris saΐnia me dermátina lustrínia
ke artístes me laguria ke lamé sta kamarínia…
Níchta stin Athína ine pántote orea,
chiliádes fóta, gkómenes pu vgenune paréa,
sta magaziá o kósmos glentái os tis ennéa
ki ótan vgi o ílios perni ádia ap’ ti simea,
diáthesi akmea ke mia vólta teleftea,
zevgária agkalítsa sto Likavittó me théa…
Se mia póli pu tin pnígun káthe méra pio polí,
i giápides, i díthen ki i malákes odigi…
Mes ton teké aftís tis pólis pu écho máthi na zo,
na katapíno óti me pnígi ke na léo efcharistó…
Psáchno álla lógia na vro, ma den boró na ta vro
gi’ aftó écho máthi sto krasí mu na tu ríchno neró…{ Ch 2 }
Athína, 2004, Kifisós, tris i óra to mesiméri…
Misí óra sto fanári ki álli mía sto potámi,
ksodevonte i méres ki i zoí pái charámi,
eména de mu ftáni, de mu ftáni, de mu ftáni,
gi’ aftó parafiláo san ti sfera sti thalámi…
I Athína ine pláni, ine plechtáni, ine charmáni,
Rósi, Alvani, Oulgari, Póntii, Rumáni,
vázeli, chanumia, gavri káto sto limáni,
rokádes, kirilédes ke chip chop veteráni…
Mes ton teké aftís tis pólis pu écho máthi na zo,
na katapíno óti me pnígi ke na léo efcharistó…
Psáchno álla lógia na vro, ma den boró na ta vro
gi’ aftó écho máthi sto krasí mu na tu ríchno neró…{ Ch 2 }
Kséne kalosírthes, edó ine o parádisos,
ópos tis ginekas i psichí ine mia ávissos,
ávissos ke do, zoí ine aftí pu káno;
trécho ap’ to pri san to Oéngo ke de ftáno…
Psínome, vrázo sto zumí mu óli ti méra,
chiróteri mu méra ine pánta i Deftéra,
sinéchia onirevome pos kérdisa to lótto
ke lígo prin isprákso, ksipnáo re gamóto…
Gamóto échi kínisi, gamóto échi poria,
gamóto de me píre sto tiléfono i María,
gamó ta leoforia ke tin kikloforía,
gamó ke ta fanária ke ti sintopiratia…
Aniks’ te mu ti pórta gia na fígo den antécho,
giatí se mia klostí apó tin tréla apécho,
na fígo tóra thélo óso akóma ine norís,
edó ke déka chrónia boró óti den boris…
Mes ton teké aftís tis pólis pu écho máthi na zo,
na katapíno óti me pnígi ke na léo efcharistó…
Psáchno álla lógia na vro, ma den boró na ta vro
gi’ aftó écho máthi sto krasí mu na tu ríchno neró…
|
