Η Αθήνα τη νύχτα θεατρίνα βαμμένη,
σ’ έναν ρόλο δοσμένη
μια ιστορία παλιά.
Συντροφιά με τα αστέρια
και τα φώτα ντυμένη,
περιμένει κι απόψε
να γιορτάσει ξανά.
Αθήνα πόσο σ’ αγαπώ
Αθήνα πόσο σ’ αγαπώ
Αθήνα για μια ζωή θα σ’ αγαπώ
Η Αθήνα τη νύχτα στα γαλάζια ντυμένη,
των θεών οικουμένη
των ανθρώπων γιορτή.
Το φεγγάρι κορώνα
πάνω στον Παρθενώνα,
κι η χαρά μεθυσμένη
των Αγγέλων βροχή
Η Αθήνα τη νύχτα κι όταν είναι θλιμμένη,
με τα χίλια της μάτια
μου κρατάει συντροφιά.
Είναι πάλι ωραία
μες στα φώτα του δρόμου,
η Αθήνα τη νύχτα ξαφνικά
μαγεμένη.
|
I Athína ti níchta theatrína vamméni,
s’ énan rólo dosméni
mia istoría paliá.
Sintrofiá me ta astéria
ke ta fóta ntiméni,
periméni ki apópse
na giortási ksaná.
Athína póso s’ agapó
Athína póso s’ agapó
Athína gia mia zoí tha s’ agapó
I Athína ti níchta sta galázia ntiméni,
ton theón ikuméni
ton anthrópon giortí.
To fengári koróna
páno ston Parthenóna,
ki i chará methisméni
ton Angélon vrochí
I Athína ti níchta ki ótan ine thlimméni,
me ta chília tis mátia
mu kratái sintrofiá.
Ine páli orea
mes sta fóta tu drómu,
i Athína ti níchta ksafniká
mageméni.
|