Αχ ο μπαγλαμάς
μεσάνυχτα στα χέρια του Αρσένη
και συ μες τη βροχή να με κοιτάς σαν ξένη
και να μου παίρνεις την ψυχή
Αχ ο μπαγλαμάς
τα μάτια σου καράβια αραγμένα
στα μάτια του αλλουνού κανείς δεν είν’ για μένα
τ’ ορφανοπούλι τ’ ουρανού
Αχ ο μπαγλαμάς
μια τσίγκινη φωνή γεμάτη πόνο
κι εγώ που σ’ αγαπώ με το βοριά μαλώνω
σ’ ένα σοκάκι του Ντεπό
|
Ach o baglamás
mesánichta sta chéria tu Arséni
ke si mes ti vrochí na me kitás san kséni
ke na mu pernis tin psichí
Ach o baglamás
ta mátia su karávia aragména
sta mátia tu allunu kanis den in’ gia ména
t’ orfanopuli t’ uranu
Ach o baglamás
mia tsígkini foní gemáti póno
ki egó pu s’ agapó me to voriá malóno
s’ éna sokáki tu Ntepó
|