Πρώτα σε λέγανε Σοφία κι εμένα λέγανε τρελό,
τώρα σε λένε Ευτυχία, κι εμένα λένε τυχερό,
τα όνειρά μου αραγμένα σ’ ένα λιμάνι σιγουριάς,
και τα δικά σου φυλαγμένα μόνο για `μένα τα κρατάς.
Αχ, Σοφία πάψε να πονάς
σαν ταινία η ζωή για μας,
αχ, Σοφία πάψε να πονάς
τιμωρία είναι ν’ αγαπάς.
Πρώτα σε λέγανε Σοφία κι εμένα λέγανε τρελό,
τώρα σε λένε Ευτυχία, κι εμένα λένε τυχερό,
εγώ καράβι κουρασμένο που δεν αντέχει στον καιρό,
σ’ ένα ταξίδι μεθυσμένο, σ’ ένα κορμί ωκεανό.
Αχ, Σοφία πάψε να πονάς
σαν ταινία η ζωή για μας,
αχ, Σοφία πάψε να πονάς
τιμωρία είναι ν’ αγαπάς
|
Próta se légane Sofía ki eména légane treló,
tóra se léne Eftichía, ki eména léne ticheró,
ta ónirá mu aragména s’ éna limáni siguriás,
ke ta diká su filagména móno gia `ména ta kratás.
Ach, Sofía pápse na ponás
san tenía i zoí gia mas,
ach, Sofía pápse na ponás
timoría ine n’ agapás.
Próta se légane Sofía ki eména légane treló,
tóra se léne Eftichía, ki eména léne ticheró,
egó karávi kurasméno pu den antéchi ston keró,
s’ éna taksídi methisméno, s’ éna kormí okeanó.
Ach, Sofía pápse na ponás
san tenía i zoí gia mas,
ach, Sofía pápse na ponás
timoría ine n’ agapás
|