Τόσα χρόνια πολεμούσα μέσα στη φωτιά
το μπαρούτι τ’ αψηφούσα και τη μπαταριά
μα του Χάρου δεν τ’ αρέσει να `σαι νικητής
και σε βγάζει απ’ τη μέση ό,τι και να πεις
Αχ τι άδικο αχ τι άδικο
κάποιο βράδυ να μεθύσω και να σκοτωθώ
παλικάρι εγώ να σβήσω μες στο καπηλειό
Τα πανιά στ’ ακροθαλάσσι καμαρώνουνε
κι οι συντρόφοι στο γιορτάσι ξεφαντώνουνε
κάποιας μάγισσας τα χάδια τους μεθύσανε
με πετάξανε στην άμμο και μ’ αφήσανε
Αχ τι άδικο αχ τι άδικο
κάποιο βράδυ να μεθύσω και να σκοτωθώ
παλικάρι εγώ να σβήσω μες στο καπηλειό
|
Tósa chrónia polemusa mésa sti fotiá
to baruti t’ apsifusa ke ti batariá
ma tu Cháru den t’ arési na `se nikitís
ke se vgázi ap’ ti mési ó,ti ke na pis
Ach ti ádiko ach ti ádiko
kápio vrádi na methíso ke na skotothó
palikári egó na svíso mes sto kapilió
Ta paniá st’ akrothalássi kamarónune
ki i sintrófi sto giortási ksefantónune
kápias mágissas ta chádia tus methísane
me petáksane stin ámmo ke m’ afísane
Ach ti ádiko ach ti ádiko
kápio vrádi na methíso ke na skotothó
palikári egó na svíso mes sto kapilió
|