Κρίμα που σ’ εμπιστεύτηκα
μα βγήκαν όλα ψεύτικα
Κρίμα για σένα που έζησα
και την ψυχή μου έσβησα
Κρίμα που σ’ εμπιστεύτηκα
για σένανε παιδεύτηκα
Άλλη είσαι κι άλλη γνώρισα
άντεξα τόσα που μόνος μου εγώ απόρησα
Βαρέθηκα να ζω ασήμαντες στιγμές
βαρέθηκα να ζω στα ψέματα που λες
βαρέθηκα να ζω χωρίς αναπνοή
να πνίγομαι από σένα
να μισώ τον εαυτό μου
χαμένος σ’ ένα σπίτι που δε νιώθω πια δικό μου
κρίμα που σ’ εμπιστεύτηκα
Κρίμα που σ’ εμπιστεύτηκα
και μια βραδιά μπερδεύτηκα
σ’ έχανα και χανόμουνα
κι απ’ της καρδιάς σου τα λάθη εγώ κρεμόμουνα
|
Kríma pu s’ ebisteftika
ma vgíkan óla pseftika
Kríma gia séna pu ézisa
ke tin psichí mu ésvisa
Kríma pu s’ ebisteftika
gia sénane pedeftika
Άlli ise ki álli gnórisa
ánteksa tósa pu mónos mu egó apórisa
Oaréthika na zo asímantes stigmés
varéthika na zo sta psémata pu les
varéthika na zo chorís anapnoí
na pnígome apó séna
na misó ton eaftó mu
chaménos s’ éna spíti pu de niótho pia dikó mu
kríma pu s’ ebisteftika
Kríma pu s’ ebisteftika
ke mia vradiá berdeftika
s’ échana ke chanómuna
ki ap’ tis kardiás su ta láthi egó kremómuna
|