Βαρύς καιρός, ασήκωτος, βαρύς σαν την καρδιά μου,
από τα μάτια μ’ έδεσες, τσάκισες τα φτερά μου,
η αγάπη μαύρη θάλασσα, ναυάγια μόνο ξέρει,
πουκάμισο από φωτιά, και δίκοπο μαχαίρι.
Άσε με κι ας κάνω λάθος,
δεν μπορώ το φως ν’ αφήσω,
δώσ’ μου φλόγα, δώσ’ μου πάθος,
μόνο μια φορά θα ζήσω.
Βαρύς σταυρός τα χρόνια μου, και ποιος να τα σηκώσει,
δε βρήκα έναν άνθρωπο, το χέρι να μου δώσει,
εσύ με τα αργύρια, αγόραζες αγάπη,
για μένα τα μαρτύρια, κι η μαχαιριά στην πλάτη.
Άσε με κι ας κάνω λάθος,
δεν μπορώ το φως ν’ αφήσω,
δώσ’ μου φλόγα, δώσ’ μου πάθος,
μόνο μια φορά θα ζήσω.
Άσε με κι ας κάνω λάθος,
δεν μπορώ το φως ν’ αφήσω,
δώσ’ μου φλόγα, δώσ’ μου πάθος,
μόνο μια φορά θα ζήσω.
|
Oarís kerós, asíkotos, varís san tin kardiá mu,
apó ta mátia m’ édeses, tsákises ta fterá mu,
i agápi mavri thálassa, nafágia móno kséri,
pukámiso apó fotiá, ke díkopo macheri.
Άse me ki as káno láthos,
den boró to fos n’ afíso,
dós’ mu flóga, dós’ mu páthos,
móno mia forá tha zíso.
Oarís stavrós ta chrónia mu, ke pios na ta sikósi,
de vríka énan ánthropo, to chéri na mu dósi,
esí me ta argiria, agórazes agápi,
gia ména ta martíria, ki i macheriá stin pláti.
Άse me ki as káno láthos,
den boró to fos n’ afíso,
dós’ mu flóga, dós’ mu páthos,
móno mia forá tha zíso.
Άse me ki as káno láthos,
den boró to fos n’ afíso,
dós’ mu flóga, dós’ mu páthos,
móno mia forá tha zíso.
|