Βήματα ελαφριά, βήματα δικά μου
και ανοικτά παράθυρά μου
είδα το ντουνιά πάλι μια σταλιά
απ’ τα ψηλά τ’ ανάκτορά μου.
Ειμ’ ένα μικρό ταξίδι και στο γυρισμό
έχω σφαλιστά τα μάτια να μη δω σταθμό
ρίχνω ονόματα, σημάδια έρωτες ζητώ
έχω φάρο μου εσένα να μην ξεχαστώ.
Βήματά μου αργά, δρόμο να χαρείτε
ποιος ξέρει χνάρια μου αν σβηστείτε
είδα τη χαρά φάρο στη στεριά
βήματά μου εκεί να με οδηγείτε.
|
Oímata elafriá, vímata diká mu
ke aniktá paráthirá mu
ida to ntuniá páli mia staliá
ap’ ta psilá t’ anáktorá mu.
Im’ éna mikró taksídi ke sto girismó
écho sfalistá ta mátia na mi do stathmó
ríchno onómata, simádia érotes zitó
écho fáro mu eséna na min ksechastó.
Oímatá mu argá, drómo na charite
pios kséri chnária mu an svistite
ida ti chará fáro sti steriá
vímatá mu eki na me odigite.
|