|
Φύγε πια δικό μου θέμα η ζωή
δικό μου θέμα το κορμί
κι αν θα το ρίχνω στην αγάπη επάνω για να χάνω
φύγε πια εσύ δεν ήσουν τελικά
αυτό που λάτρεψε η καρδιά
σε είπα δρόμο μα ήσουνα η δική μου η φυλακή μου.
Βρέχει
μα ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται
δεν τη φοβάται, φως μου, τη βροχή
βρέχει
κι οι σταγόνες είσαι εσύ, δε σε φοβάμαι
μες στην αγάπη σου έχω πια πνιγεί
βρέχει
μα ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται
δεν τη φοβάται, φως μου, τη βροχή
βρέχει
κι οι σταγόνες είσαι εσύ, δε σε φοβάμαι
γιατί η αγάπη μ` έχει φοβηθεί.
Φύγε πια δικό μου θέμα η μοναξιά
και πώς θα βγάλω τη βραδιά
αν θα ονομάσω τη σιωπή παρέα, κι όλα ωραία
φύγε πια δικό μου ρίσκο η αντοχή
είναι η ζωή μου ένα σχοινί
και μόνος πια διαλέγω να περάσω ή να σπάσω.
|
Fíge pia dikó mu théma i zoí
dikó mu théma to kormí
ki an tha to ríchno stin agápi epáno gia na cháno
fíge pia esí den ísun teliká
aftó pu látrepse i kardiá
se ipa drómo ma ísuna i dikí mu i filakí mu.
Oréchi
ma o vregménos ti vrochí den ti fováte
den ti fováte, fos mu, ti vrochí
vréchi
ki i stagónes ise esí, de se fováme
mes stin agápi su écho pia pnigi
vréchi
ma o vregménos ti vrochí den ti fováte
den ti fováte, fos mu, ti vrochí
vréchi
ki i stagónes ise esí, de se fováme
giatí i agápi m` échi fovithi.
Fíge pia dikó mu théma i monaksiá
ke pós tha vgálo ti vradiá
an tha onomáso ti siopí paréa, ki óla orea
fíge pia dikó mu rísko i antochí
ine i zoí mu éna schiní
ke mónos pia dialégo na peráso í na spáso.
|
