|
Ποτέ δεν πρόσεξες τα μάτια μου
αν είναι πράσινα η γκρίζα
ούτε που λυπήθηκες τα νιάτα μου
που ’ναι κομμένα από τη ρίζα
Στον εαυτό σου πάντα κλείνεσαι
και στης ψυχής σου τον καθρέφτη
χωρίς να θέλεις φυλακίζεσαι
σαν τον χειρότερο τον κλέφτη
Δε μ’ αγαπάς δε μ’αγαπάς
σαν κύμα έρχεσαι και πας
κι όλο απάνω μου ξεσπάς κι είναι κρίμα
Δε μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς
με κοροϊδεύεις με γελάς
σαν το παιδί με τυραννάς κι είναι κρίμα
Ούτε η φωνή μου σε συγκίνησε
που σαν γυαλί έχει ραγίσει
στης μοναξιάς την πίκρα λύγισε
και δεν μπορεί να τραγουδήσει
Ο μόνος άνθρωπος που αγάπησες
είναι μονάχα ο εαυτός σου
τους άλλους όλους τους ναυάγησες
μες στο παράλογο εγώ σου
Δε μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς
σαν κύμα έρχεσαι και πας
κι όλο απάνω μου ξεσπάς κι είναι κρίμα
Δε μ’ αγαπάς δε μ’ αγαπάς
με κοροϊδεύεις με γελάς
σαν το παιδί με τυρρανάς κι είναι κρίμα
|
Poté den prósekses ta mátia mu
an ine prásina i gkríza
ute pu lipíthikes ta niáta mu
pu ’ne komména apó ti ríza
Ston eaftó su pánta klinese
ke stis psichís su ton kathréfti
chorís na thélis filakízese
san ton chirótero ton kléfti
De m’ agapás de m’agapás
san kíma érchese ke pas
ki ólo apáno mu ksespás ki ine kríma
De m’ agapás de m’ agapás
me koroidevis me gelás
san to pedí me tirannás ki ine kríma
Oíte i foní mu se sigkínise
pu san gialí échi ragisi
stis monaksiás tin píkra lígise
ke den bori na tragudísi
O mónos ánthropos pu agápises
ine monácha o eaftós su
tus állus ólus tus nafágises
mes sto parálogo egó su
De m’ agapás de m’ agapás
san kíma érchese ke pas
ki ólo apáno mu ksespás ki ine kríma
De m’ agapás de m’ agapás
me koroidevis me gelás
san to pedí me tirranás ki ine kríma
|
