Όταν πουν τα χείλη μου το ναι
αχ σ’ έναν έρωτα μεγάλο
φεύγει η καρδιά
σαν το σκουριασμένο κάρο
λες και να μην έζησε ποτέ
στης φωτιάς τους δρόμους δεν πήγε
της γιατρειάς την αρρώστια δεν είδε
Που θα πας
βρε άμυαλη καρδιά
αχ μ’ έναν έρωτα μεγάλο
σαν το χαρτί
θα με κάψεις δίχως άλλο
λες και να μην έζησες ποτέ
της ζωής δεν ξέρεις τους κανόνες
για μια χαρά θα ζεις δέκα χειμώνες
|
Όtan pun ta chili mu to ne
ach s’ énan érota megálo
fevgi i kardiá
san to skuriasméno káro
les ke na min ézise poté
stis fotiás tus drómus den píge
tis giatriás tin arróstia den ide
Pu tha pas
vre ámiali kardiá
ach m’ énan érota megálo
san to chartí
tha me kápsis díchos állo
les ke na min ézises poté
tis zoís den kséris tus kanónes
gia mia chará tha zis déka chimónes
|