|
Καλύτερα γεράματα παρά αυτά τα νιάτα
γεμάτα απ’ αστραπόβροντα κι από καημούς γεμάτα.
Καλύτερος κι ο θάνατος παρά ετούτη η ζήση
που καίει ο ήλιος, μάνα μου, και πουθενά μια βρύση.
Δεν είναι κόσμος πια αυτός,
δεν είναι κοινωνία,
ο φίλος έγινε εχθρός
κι η αγάπη αγωνία.
Καλύτερα στην έχθρα σου παρά με τα φιλιά σου,
καλύτερα μονάχος μου παρά στην αγκαλιά σου.
Ατέλειωτα σ’ αγάπησα μα εγώ που σ’ αγαπάω
για κοίτα πώς κατάντησα σε σένα να ξεσπάω.
Δεν είναι κόσμος πια αυτός,
δεν είναι κοινωνία,
ο φίλος έγινε εχθρός
κι η αγάπη αγωνία.
|
Kalítera gerámata pará aftá ta niáta
gemáta ap’ astrapóvronta ki apó kaimus gemáta.
Kalíteros ki o thánatos pará etuti i zísi
pu kei o ílios, mána mu, ke puthená mia vrísi.
Den ine kósmos pia aftós,
den ine kinonía,
o fílos égine echthrós
ki i agápi agonía.
Kalítera stin échthra su pará me ta filiá su,
kalítera monáchos mu pará stin agkaliá su.
Atéliota s’ agápisa ma egó pu s’ agapáo
gia kita pós katántisa se séna na ksespáo.
Den ine kósmos pia aftós,
den ine kinonía,
o fílos égine echthrós
ki i agápi agonía.
|
