|
Μ’ ένα όνειρο κοιμάμαι και ξυπνάω
πως να πετάξω μέχρι εκεί που αγαπάω
δεν έχει τώρα πια ο έρωτας φτερά
να με πάρει μια νύχτα στα βαθιά σου νερά.
Μ’ ένα όνειρο στη μνήμη καρφωμένο
ποιος θα μου πει αυτό που χρόνια περιμένω
δεν έχει τώρα πια ο έρωτας φτερά
να με ρίξει μια νύχτα στου καημού τη φωτιά.
Μ’ ένα όνειρο κοιμάμαι και ξυπνάω
πως ν’ αρνηθώ την ομορφιά που λαχταράω
δεν έχει τώρα πια ο έρωτας φτερά
να φουντώσει ο πόθος, να καεί η καρδιά.
Μ’ ένα όνειρο κοιμάμαι και ξυπνάω
να μ’ αγαπάς, μη με ξεχνάς γιατί πονάω
δεν έχει τώρα πια ο έρωτα φτερά
να γκρεμίσω τα τείχη, να γκρεμίσω βουνά.
Δεν είναι ο έρωτας αητός
και η χαρά χαρταετός να φτερουγήσω
να ‘ρθω σαν άνεμος υγρός,
πόθος νυχτερινός.
Στα δυο σου χείλη να πιαστώ
και στο κοχύλι με φιλιά να ξεγλιστρήσω
να κλέψω ό,τι αγαπώ, ότι έχεις κρυφό.
|
M’ éna óniro kimáme ke ksipnáo
pos na petákso méchri eki pu agapáo
den échi tóra pia o érotas fterá
na me pári mia níchta sta vathiá su nerá.
M’ éna óniro sti mními karfoméno
pios tha mu pi aftó pu chrónia periméno
den échi tóra pia o érotas fterá
na me ríksi mia níchta stu kaimu ti fotiá.
M’ éna óniro kimáme ke ksipnáo
pos n’ arnithó tin omorfiá pu lachtaráo
den échi tóra pia o érotas fterá
na funtósi o póthos, na kai i kardiá.
M’ éna óniro kimáme ke ksipnáo
na m’ agapás, mi me ksechnás giatí ponáo
den échi tóra pia o érota fterá
na gkremíso ta tichi, na gkremíso vuná.
Den ine o érotas aitós
ke i chará chartaetós na fterugíso
na ‘rtho san ánemos igrós,
póthos nichterinós.
Sta dio su chili na piastó
ke sto kochíli me filiá na kseglistríso
na klépso ó,ti agapó, óti échis krifó.
|
