Την πόρτα χτύπησα μεσάνυχτα κι ανοίγεις
μένω για λίγο και σηκώνομαι μετά
κι εσύ μου φώναζες “κοιμήσου εδώ, μη φύγεις”
τι λόγο έχεις κι όλο φεύγεις ξαφνικά
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή
Δεν έχει όνομα δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
Ζωγραφισμένη η απορία σου στα μάτια
είναι χαράματα και με ρωτάς που πας
κι εγώ καθόμουνα στα κρύα σκαλοπάτια
κι εσύ με δάκρυα μου λες πως μ’ αγαπάς
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια και λογική
είναι παράδεισος και φυλακή
Δεν έχει όνομα, δεν έχει επίθετο
είναι αυτοκίνητο σε δρόμο αντίθετο
είναι μονόδρομος, τι ψάχνεις τώρα
είναι παράνομος και ανηφόρα
Κι εγώ σου έλεγα μη με ρωτάς
δεν έχει όρια ο έρωτας
δεν έχει όρια ο έρωτας
|
Tin pórta chtípisa mesánichta ki anigis
méno gia lígo ke sikónome metá
ki esí mu fónazes “kimísu edó, mi fígis”
ti lógo échis ki ólo fevgis ksafniká
Ki egó su élega mi me rotás
den échi ória o érotas
den échi ória ke logikí
ine parádisos ke filakí
Den échi ónoma den échi epítheto
ine aftokínito se drómo antítheto
ine monódromos, ti psáchnis tóra
ine paránomos ke anifóra
Ki egó su élega mi me rotás
den échi ória o érotas
Zografisméni i aporía su sta mátia
ine charámata ke me rotás pu pas
ki egó kathómuna sta kría skalopátia
ki esí me dákria mu les pos m’ agapás
Ki egó su élega mi me rotás
den échi ória o érotas
den échi ória ke logikí
ine parádisos ke filakí
Den échi ónoma, den échi epítheto
ine aftokínito se drómo antítheto
ine monódromos, ti psáchnis tóra
ine paránomos ke anifóra
Ki egó su élega mi me rotás
den échi ória o érotas
den échi ória o érotas
|