Για μένα μην κλαις,
τραγούδια να λες,
να στέλνεις ευχές
στα χάρτινα φεγγάρια
και στις ακρογιαλιές,
εκεί περπατώ,
μαγεία ζητώ,
στιχάκια κεντημένα
με φως αλαργινό.
Εδώ η χαρά, γυμνά τα κορμιά
στου πόθου τα δίχτυα
κι η φλόγα θηλιά
εδώ ουρανός, εδώ κεραυνός
του έρωτα πόθος, δικός του Θεός.
Για μένα μην κλαις,
τραγούδια να λες,
να σπάσουν, να ραγίσουν
οι πέτρινες καρδιές,
εκεί προσπαθώ να ανοίξω να μπω,
να βρω την ευτυχία
με φως αλαργινό.
Εδώ η χαρά, γυμνά τα κορμιά
στου πόθου τα δίχτυα
κι η φλόγα θηλιά
εδώ ουρανός, εδώ κεραυνός
του έρωτα πόθος, δικός του Θεός.
|
Gia ména min kles,
tragudia na les,
na stélnis efchés
sta chártina fengária
ke stis akrogialiés,
eki perpató,
magia zitó,
stichákia kentiména
me fos alarginó.
Edó i chará, gimná ta kormiá
stu póthu ta díchtia
ki i flóga thiliá
edó uranós, edó keravnós
tu érota póthos, dikós tu Theós.
Gia ména min kles,
tragudia na les,
na spásun, na ragisun
i pétrines kardiés,
eki prospathó na anikso na bo,
na vro tin eftichía
me fos alarginó.
Edó i chará, gimná ta kormiá
stu póthu ta díchtia
ki i flóga thiliá
edó uranós, edó keravnós
tu érota póthos, dikós tu Theós.
|