Διπλανό τραπέζι, κόσμος, μουσική
δυνατά να παίζει, πίσω μου εσύ.
Κάνω πως γελάω, πως δε σ’ έχω δει,
μα παρακαλάω να ανοίξει η γη,
να μ’ εξαφανίσει, να με καταπιεί.
Κι ούτε μια κουβέντα τυπική
ούτε μια ματιά ούτ’ ένα γεια σου.
Χτες ακόμα είμαστε μαζί,
τώρα είμαι τόσο μακριά σου.
Κι άρχισα να πίνω σαν τρελός
κι ό,τι βρίσκω γύρω μου να σπάω
κι έγινα ο άλλος μου εαυτός
που φωνάζει “ακόμα σ’ αγαπάω”.
Διπλανό τραπέζι, φώτα, μουσική
δυνατά να παίζει, πίσω μου εσύ.
Μέσα μου έχει γίνει τέτοιος πανικός,
αχ, και να μπορούσα να ρωτήσω πώς
σ’ άφησα να φύγεις κι είμαι σαν τρελός.
Κι ούτε μια κουβέντα τυπική
ούτε μια ματιά ούτ’ ένα γεια σου.
Χτες ακόμα είμαστε μαζί,
τώρα είμαι τόσο μακριά σου.
Κι άρχισα να πίνω σαν τρελός
κι ό,τι βρίσκω γύρω μου να σπάω
κι έγινα ο άλλος μου εαυτός
που φωνάζει “ακόμα σ’ αγαπάω”.
|
Diplanó trapézi, kósmos, musikí
dinatá na pezi, píso mu esí.
Káno pos geláo, pos de s’ écho di,
ma parakaláo na aniksi i gi,
na m’ eksafanísi, na me katapii.
Ki ute mia kuvénta tipikí
ute mia matiá ut’ éna gia su.
Chtes akóma imaste mazí,
tóra ime tóso makriá su.
Ki árchisa na píno san trelós
ki ó,ti vrísko giro mu na spáo
ki égina o állos mu eaftós
pu fonázi “akóma s’ agapáo”.
Diplanó trapézi, fóta, musikí
dinatá na pezi, píso mu esí.
Mésa mu échi gini tétios panikós,
ach, ke na borusa na rotíso pós
s’ áfisa na fígis ki ime san trelós.
Ki ute mia kuvénta tipikí
ute mia matiá ut’ éna gia su.
Chtes akóma imaste mazí,
tóra ime tóso makriá su.
Ki árchisa na píno san trelós
ki ó,ti vrísko giro mu na spáo
ki égina o állos mu eaftós
pu fonázi “akóma s’ agapáo”.
|