Αλάτι πέφτει στην πληγή και πάνω μου ένας βράχος
μαζί σου μπήκα στη ζωή στο θάνατο μονάχος
διπλοχτυπούν, διπλοχτυπούν τα βήματα
κι είν’ ο καημός μαχαίρι
τα τόσα μου χτυπήματα
ούτε ο Θεός, ούτε ο Θεός τα ξέρει
Τα μάτια μου δυο χαρακιές
σε δένδρο πελαγίσο
δεν έχει ο κόσμος φυλακές
το ντέρτι μου να κλείσω
διπλοχτυπούν, διπλοχτυπούν τα βήματα
κι είν’ ο καημός μαχαίρι
τα τόσα μου χτυπήματα
ούτε ο Θεός, ούτε ο Θεός τα ξέρει.
|
Aláti péfti stin pligí ke páno mu énas vráchos
mazí su bíka sti zoí sto thánato monáchos
diplochtipun, diplochtipun ta vímata
ki in’ o kaimós macheri
ta tósa mu chtipímata
ute o Theós, ute o Theós ta kséri
Ta mátia mu dio charakiés
se déndro pelagiso
den échi o kósmos filakés
to ntérti mu na kliso
diplochtipun, diplochtipun ta vímata
ki in’ o kaimós macheri
ta tósa mu chtipímata
ute o Theós, ute o Theós ta kséri.
|