Ο ουρανός χαμήλωσε κι ακούμπησε στη γη
Και η γη σαν ήλιος ψήλωσε, σαν ήλιος πάει να βγει.
Την ώρα που τα μάτια σου με κοίταξαν γλυκά
Κι άνοιξαν τα παλάτια σου να μπω τα μαγικά.
Δυο τραγούδια θα σου γράψω
Με τα λόγια που μου λες
Και από τη χαρά θα κλάψω
Όσο με κοιτάς και κλαις.
Ο ουρανός κατέβηκε σε θάλασσα πλατιά
Και μέσα μου ανέβηκε μια δυνατή φωτιά.
Την ώρα που με φίλησε το στόμα το γλυκό
Και η σιωπή σου μίλησε να πει το μυστικό.
Δυο τραγούδια θα σου γράψω
Με τα λόγια που μου λες
Και από τη χαρά θα κλάψω
Όσο με κοιτάς και κλαις.
|
O uranós chamílose ki akubise sti gi
Ke i gi san ílios psílose, san ílios pái na vgi.
Tin óra pu ta mátia su me kitaksan gliká
Ki ániksan ta palátia su na bo ta magiká.
Dio tragudia tha su grápso
Me ta lógia pu mu les
Ke apó ti chará tha klápso
Όso me kitás ke kles.
O uranós katévike se thálassa platiá
Ke mésa mu anévike mia dinatí fotiá.
Tin óra pu me fílise to stóma to glikó
Ke i siopí su mílise na pi to mistikó.
Dio tragudia tha su grápso
Me ta lógia pu mu les
Ke apó ti chará tha klápso
Όso me kitás ke kles.
|