|
Πριν από χρόνια ένα βράδυ βροχερό
σε έχασα αγάπη μου και ακόμα δεν μπορώ
να λησμονήσω αυτό το δράμα,
πριν από χρόνια με βροχή αργή σαν κλάμα.
Δεν ξέρω τον δρόμο που οδηγεί σε σένα,
που οδηγεί σε σένα που σε ζητάει η ψυχή.
Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα,
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.
Το βράδυ εκείνο που το σκέπαζε η βροχή
σαν φίδι ακόμα μου δαγκώνει την ψυχή,
μες την ζωή μου αυτό το βράδυ
θα μείνει πάντοτε το πιο πικρό σημάδι.
Δεν ξέρω τον δρόμο που οδηγεί σε σένα,
που οδηγεί σε σένα που σε ζητάει η ψυχή.
Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα,
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.
Δεν ξέρω τον δρόμο ματάκια μου χαμένα
ματάκια μου χαμένα σας πήρε η βροχή.
|
Prin apó chrónia éna vrádi vrocheró
se échasa agápi mu ke akóma den boró
na lismoníso aftó to dráma,
prin apó chrónia me vrochí argí san kláma.
Den kséro ton drómo pu odigi se séna,
pu odigi se séna pu se zitái i psichí.
Den kséro ton drómo matákia mu chaména,
matákia mu chaména sas píre i vrochí.
To vrádi ekino pu to sképaze i vrochí
san fídi akóma mu dagkóni tin psichí,
mes tin zoí mu aftó to vrádi
tha mini pántote to pio pikró simádi.
Den kséro ton drómo pu odigi se séna,
pu odigi se séna pu se zitái i psichí.
Den kséro ton drómo matákia mu chaména,
matákia mu chaména sas píre i vrochí.
Den kséro ton drómo matákia mu chaména
matákia mu chaména sas píre i vrochí.
|
