Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ’ του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ’ αυτήν την άδεια πόλη
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα εγώ θα αναστηθώ
|
Edó sti rogmí tu chrónu
Krívome gia na glitóso,
ap’ tu Iródi to macheri
Misolioménos sti Chirosíma su
Káti progónon ksídi ke cholí
s’ aftín tin ádia póli
Edó sti rogmí tu chrónu
Thávome gia na mestóso
mes tu Diogéni to pithári
Ston ógdoo mína tis, ine i elpída mu
Schedón to vréfos giro perpatá
kathós esí kurniázis
Edó sti giortí tu pónu
Ntínome na min krióno
tu Oiliánof to midíama
Santália tu Christu, foró sta pódia mu
Pretores, vráchi páno mu soró
ma egó tha anastithó
|