Περπατάω στους δρόμους χαμένος
απ’ τις τύψεις μου κυνηγημένος
στο μυαλό μου η ματιά της βουρκωμένη
μου μιλάει για μια αγάπη πεθαμένη
Εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εσύ την έδιωξες μα εγώ την αγαπάω
κι ας μη της το ’πα κι ας μη το έμαθε ποτέ
εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ
Περπατώ στη σκιά μου κρυμένος
αναμνήσεις γλυκές φορτωμένος
να μπορούσα να’χα δύναμη μια στάλα
του εγωισμού να έπαιρνα τη σκάλα
Εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εσύ την έδιωξες μα εγώ την αγαπάω
κι ας μη της το ’πα κι ας μη το έμαθε ποτέ
εγωισμέ μου πόσο μίσος σου χρωστάω
εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ
|
Perpatáo stus drómus chaménos
ap’ tis típsis mu kinigiménos
sto mialó mu i matiá tis vurkoméni
mu milái gia mia agápi pethaméni
Egismé mu póso mísos su chrostáo
esí tin édiokses ma egó tin agapáo
ki as mi tis to ’pa ki as mi to émathe poté
egismé mu póso mísos su chrostáo
egismé mu defteré mu eafté
Perpató sti skiá mu kriménos
anamnísis glikés fortoménos
na borusa na’cha dínami mia stála
tu egismu na éperna ti skála
Egismé mu póso mísos su chrostáo
esí tin édiokses ma egó tin agapáo
ki as mi tis to ’pa ki as mi to émathe poté
egismé mu póso mísos su chrostáo
egismé mu defteré mu eafté
|