|
Εκεί που σμίγει η δύση κι η ανατολή
σε βρήκα μόνη σαν πεντάρφανο πουλί
κι εγώ που ξέρω απ’ ορφάνια
κι από ανθρώπων απονιά
μαζί σου μοίρασα ψωμάκι και γωνιά
Τώρα μόνος μου τα λέω στης ζωής μου το δειλινό
ήσουν όνειρο ωραίο μα δεν ήσουν αληθινό
τώρα μόνος μου τα λέω στης ζωής μου το δειλινό
ήσουν όνειρο ωραίο αχ να `σουν κι αληθινό
Εκεί που σμίγει ο κεραυνός με τη βροχή
βρήκα την ανεμοδαρμένη σου ψυχή
κι εγώ που ξέρω από βοριά
από καημό κι ανημποριά
μαζί σου μοίρασα τη δόλια μου καρδιά
Τώρα μόνος μου τα λέω στης ζωής μου το δειλινό
ήσουν όνειρο ωραίο μα δεν ήσουν αληθινό
τώρα μόνος μου τα λέω στης ζωής μου το δειλινό
ήσουν όνειρο ωραίο αχ να `σουν κι αληθινό
|
Eki pu smígi i dísi ki i anatolí
se vríka móni san pentárfano pulí
ki egó pu kséro ap’ orfánia
ki apó anthrópon aponiá
mazí su mirasa psomáki ke goniá
Tóra mónos mu ta léo stis zoís mu to dilinó
ísun óniro oreo ma den ísun alithinó
tóra mónos mu ta léo stis zoís mu to dilinó
ísun óniro oreo ach na `sun ki alithinó
Eki pu smígi o keravnós me ti vrochí
vríka tin anemodarméni su psichí
ki egó pu kséro apó voriá
apó kaimó ki aniboriá
mazí su mirasa ti dólia mu kardiá
Tóra mónos mu ta léo stis zoís mu to dilinó
ísun óniro oreo ma den ísun alithinó
tóra mónos mu ta léo stis zoís mu to dilinó
ísun óniro oreo ach na `sun ki alithinó
|
