Εκείνος ήταν μόνος μες στα πλήθη
εκείνος ήταν μόνος στο κελί
γι’ αυτόν αργά τραγούδησες
πολύ αργά πολύ αργά πολύ αργά
Εκείνος δεν ακούει τη φωνή σου
η αγάπη σου είναι νεκρή γι’ αυτόν
είναι νεκρά τα λόγια κι οι λυγμοί σου
αργά η μνήμη αργά και το φιλί σου
πολύ αργά πολύ αργά
Εκείνος ήταν ήρεμος κι ωραίος
κι εσύ σπαράζεις μόνος κι ορφανός
εκείνος ήταν δίκαιος κι απέραντος
σαν ουρανός σαν ουρανός
Κι εσύ φωνάζεις τώρα τ’ όνομά του
στο αίμα τού ορκίζεσαι μ’ οργή
περίμενε στην ώρα του θανάτου
σαν τη βροχή μας φεύγει τώρα το παιδί
σαν τη βροχή σαν τη βροχή
|
Ekinos ítan mónos mes sta plíthi
ekinos ítan mónos sto kelí
gi’ aftón argá tragudises
polí argá polí argá polí argá
Ekinos den akui ti foní su
i agápi su ine nekrí gi’ aftón
ine nekrá ta lógia ki i ligmi su
argá i mními argá ke to filí su
polí argá polí argá
Ekinos ítan íremos ki oreos
ki esí sparázis mónos ki orfanós
ekinos ítan díkeos ki apérantos
san uranós san uranós
Ki esí fonázis tóra t’ ónomá tu
sto ema tu orkízese m’ orgí
perímene stin óra tu thanátu
san ti vrochí mas fevgi tóra to pedí
san ti vrochí san ti vrochí
|