|
Ζούμε σ’ έναν κόσμο μαγικό
με φόντο την Ακρόπολη, το Λυκαβηττό
Γεμάτα τα μπαλκόνια, πολιτικά αηδόνια
Υποσχέσεις και αγάπες και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Η ζωή σου, να το ξέρεις, είναι επικηρυγμένη
Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει
Κι εσύ Ελένη και κάθε Ελένη
της επαρχίας, της Αθήνας κοιμωμένη
Ζούμε σ’ ένα κόσμο μαγικό
Υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
Να σε μπάσει στο παιχνίδι, τη ζωή σου πως θα φτιάξει
Να σου τάξει, να σου τάξει την ψυχή σου να ρημάξει
Κι όταν φτάσει να ελέγχει της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ’ το χέρι
Σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
Κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα και σηκώνεις το ποτήρι
Αρπάζει, κλέβει τ’ όνειρό σου και του κάνει χαρακίρι
|
Zume s’ énan kósmo magikó
me fónto tin Akrópoli, to Likavittó
Gemáta ta balkónia, politiká aidónia
Iposchésis ke agápes ke políchroma balónia
gia eftichisména chrónia
Ki esí Eléni ke káthe Eléni
tis eparchías, tis Athínas kimoméni
I zoí su, na to kséris, ine epikirigméni
Na pethenis gia tin Elláda ine állo
ki állo ekini na se petheni
Ki esí Eléni ke káthe Eléni
tis eparchías, tis Athínas kimoméni
Zume s’ éna kósmo magikó
Ipochthónia dulevi me monadikó skopó
Na se bási sto pechnídi, ti zoí su pos tha ftiáksi
Na su táksi, na su táksi tin psichí su na rimáksi
Ki ótan ftási na elégchi tis elpídas su ton póno
den tu ftáni etuto móno
Me glikóloga se perni ap’ to chéri
Se vaftízi tis Elládas nikokíri
Ki eki pu les alláksane ta prágmata ke sikónis to potíri
Arpázi, klévi t’ óniró su ke tu káni charakíri
|
